Το όνειρο όποιου έχει ασχοληθεί με τη συγγραφή είναι κάποια στιγμή να δει το βιβλίο του να παίρνει σάρκα και οστά και να κυκλοφορεί. Παλιότερα αυτό ήταν εξαιρετικα δύσκολο και ειδικά όταν μιλάμε για μια χώρα σαν την Ελλάδα που ναι μεν τον τελευταίο καιρό έχει αποκτήσει ένα πιο ευρυ αναγνωστικό κοινό, έχει όμως ελάχιστους αξιοσημείωτους εκδοτικούς οίκους, ή με απλά λόγια εκδόσεις που να κάνουν τη διαφορά. Και το χειρότερο είναι πως λείπει μια εξειδίκευση σε μια ευρεία γκάμα ειδών που να εμπιστεύεται νέους συγγραφείς.
Δεκάδες προσπάθειες για έκδοση καταλήγουν σε απογοήτευση και πάντα με την προϋπόθεση ότι στην καλύτερη περίπτωση έχουν μπει στον κόπο να απαντήσουν στο έργο που έχει στείλει ο επίδοξος συγγραφέας σε έναν εκδοτικό οίκο. Η πιθανότητα να μην αξίζει την έκδοση το δημιούργημά σας είναι παραπάνω από ορατή. Ένας εκδοτικός οίκος πέρα από την όποια ρομαντική διάθεση έχει δεν παύει να είναι επιχείρηση και να αποζητά το κέρδος. Πρέπει λοιπόν αυτό που θα στείλει κάποιος να είναι πραγματικά καλό, ή να φαίνεται πως έχει τις προδιαγραφές να είναι καλό. Για αυτό θα μιλήσουμε σε άλλη ανάρτηση και όταν γίνει αυτό θα επανέλθω με απευθείας λινκ εδώ. Οπότε καλό είναι να θυμόμαστε πως όσο και να αγαπάμε το έργο μας (ποιος δεν αγαπάει τα παιδιά του;), θα πρέπει να γίνουμε και οι ίδιοι πολύ αυστηροί μαζί τους.
Στις μέρες μας η διαδικασία που υπάρχει ώστε ένα βιβλίο να φτάσει σε έναν εκδοτικό οίκο, δεν διαφέρει από αυτή που υπήρχε παλιότερα. Τι άλλαξε; Λόγω κρίσης στένεψαν και άλλο τα περιθώρια για να επιλεχθεί το βιβλίο μας. Οι προδιαγραφές έγιναν πιο αυστηρές και πάνω σε αυτή την απογοήτευση ήρθε η αυτοέκδοση να δώσει τη λύση. Αν θέλουμε να δούμε σύντομα κάποια πλεονεκτήματα της αυτοέκδοσης έχουμε και λέμε:
1) Ξέρεις πως το βιβλίο σου θα εκδοθεί, άρα εισαι ένα βήμα πιο κοντά στην πραγματοποίηση του ονείρου σου.
2) Ξέρεις πως θα γίνει όπως ακριβώς θέλεις αφού είναι στο χέρι και μόνο στο χέρι σου να γίνει αυτό.
3) Η προμήθεια σου από κάθε βιβλίο αυξάνεται κατακόρυφα και μπορεί να φτάσει έως και το 100%.
Κι εδώ έρχεται το ερώτημα. Αφού είναι όλα ρόδινα γιατί δεν ακολουθούν όλοι τον δρόμο της αυτοέκδοσης; Λογική ερώτηση και ακόμα πιο λογική απάντηση. Η αυτοέκδοση - ακόμα τουλάχιστον - δεν έχει την δύναμη ενός καλού ονόματος. Είναι άλλο πράγμα να πεις ότι το βιβλίο σου κυκλοφορεί από τον τάδε γνωστό εκδοτικό οίκο που έχει εκατό κανάλια διαφήμισης και διανομής του και μόνο το όνομά του αποτελεί διαφήμιση και άλλο να πεις ότι το τύπωσες μόνος σου και το πουλάς. Στα μάτια των πολλών -δυστυχώς ακομα- θα μοιάζεις με πλασιέ βιβλίων.
Πλέον έχει αναπτυχθεί ένα καινούριο μοντέλο αυτοέκδοσης που μοιάζει να κερδίζει έδαφος, καθώς είναι πιο φθηνό για τον επίδοξο συγγραφέα. Παλιότερα ο εκδότης σου έδινε μια τιμή για έναν αριθμό βιβλίων αγόραζες τα βιβλία και μετά έψαχνες τρόπο να τα πουλήσεις. Πλέον με ένα μικρό ποσό δημμιουργείς και εκδίδεις τον τίτλο σου χωρίς να τυπωθεί ούτε ένα βιβλίο. Ο εκδοτικός οίκος τυπώνει βιβλίο μόνο όταν έχει παραγγελία και σου πληρώνει την προμήθεια σου για αυτό. Αυτό είναι το print on demand που φαίνεται να κερδίζει έδαφος. Με αυτόν τον τρόπο έχω επιλέξει κι εγώ και κυκλοφορεί το πρώτο μου βιβλίο Σκιές, ενώ δοκίμασα τον δρόμο της αυτοέκδοσης και στο πρώτο μου θεατρικό Πλούτος Reloaded, αυτή τη φορά μέσα από το μονοπάτι του Amazon. Σε άλλη ανάρτησή μου θα επανέλθω και θα πω ποια είναι τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα κάθε τρόπου.
Αν θέλουμε να απαντήσουμε στο αρχικό ερώτημα, η προσωπική μου απάντηση είναι η εξής: Και οι δύο τρόποι κάνουν σε έναν συγγραφέα. Προτείνω να μην σταματάτε να στέλνετε τα έργα σας στους αντίστοιχους εκδοτικούς οίκους που πιστεύετε ότι αντιπροσωπεύουν καλύτερα το είδος στο οποίο γράφετε και αν θέλετε ταυτόχρονα να αρχίσετε να έχετε ένα στίγμα σαν συγγραφείς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την αυτοέκδοση για να «σπάσετε το ρόδι». Φανταστείτε την χαρά που θα πάρετε αν κάποιος εκδοτικός οίκος επικοινωνήσει μαζί σας είτε για να σας κάνει κριτική είτε -ακόμα καλύτερα- να σας ζητήσει συνεργασία. Και αν αυτό δεν συμβεί δεν ήρθε το τέλος του κόσμου!
Προσωπικά έστειλα τις Σκιές σε δύο εκδοτικούς οίκους πριν από χρόνια, ο ένας μάλιστα από τους δύο τρεις μεγάλους που υπάρχουν στον χώρο. Πήρα θετικές κριτικές, όμως το είδος στο οποίο γράφω δεν σχετίζεται άμεσα μαζί τους. Σε έναν ακόμα εκδοτικό οίκο πιο κοντά στο είδος που γράφω πήρα επίσης καλές κριτικές, αλλά δεν προχώρησε. Μετά από χρόνια αδράνειας και ενώ γυρνούσε στο μυαλό μου το θέμα να δω αυτό το πρώτο μου βιβλίο να εκδίδεται πήρα απόφαση να χρησιμοποιήσω το print on demand. Δεν μετανιώνω γιατί πλέον υπάρχει μια βιβλιογραφία εκεί έξω, όσοι το διάβασαν μου είπαν την άποψή τους, πράγμα σημαντικό για να ξέρεις που βρίσκεσαι συγγραφικά, τι δουλεύει και τι όχι και φυσικά μου έδωσε την ώθηση που χρειαζόμουν για να συνεχίσω.
Επομένως μην διστάσετε να προχωρήσετε είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο, μα να θυμάστε πάντα πως τίποτα δεν πρέπει να σας πτοεί από το να γράφετε!
Θα επανέλθω και με άλλες σκέψεις, θα ήθελα πολύ να ακούσω και τις δικές σας σκέψεις ή εμπειρίες!
Σταύρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου