Λάθος νύχτα, λάθος άνθρωπος (διήγημα)

Eχετε ένα νέο μήνυμα.

Η Κλαίρη δεν μπήκε καν στον κόπο να απαντήσει. Μόλις το είχε βάλει στο αθόρυβο. Η ώρα ήταν μόλις έντεκα, μα η κούραση της ήταν τέτοια που δεν άντεχε να κάτσει παραπάνω. Είχε παρέλθει η εποχή που τέτοια ώρα τα πάρτυ ξεκινούσαν. Μια εποχή κοντινή, μα ταυτόχρονα τόσο μακρινή. Μόλις τρία χρόνια μετά τα πρώτα άντα και ήδη φαινόταν σαν να έχει περάσει μια εικοσαετία από εκείνη την εποχή που μπορούσε με δύο ώρες ύπνο να πάει για δουλειά. Το βιολογικό της ρολόι είχε απαρνηθεί την Κλαίρη που πάρταρε όποια κι αν ήταν η μέρα. Δευτέρα με Κυριακή και πάλι από την αρχή. 

Η συγκάτοικός της και φίλη της τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, ήταν έξω. Αντίθετο με την ίδια, η Ειρήνη δεν ξενυχτούσε συνέχεια. Ξενυχτούσε σταθερά δύο φορές την εβδομάδα. Παρασκευή και Σάββατο. Ίσως αυτό να της δίνει τη σωστή δύναμη να συνεχίζει! σκεφτόταν κάθε φορά που εκείνη έφευγε μαζί με μια τρίτη φίλη τους από το σπίτι. Παρασκευή σήμερα και μόλις έκλεισαν την πόρτα η Κλαίρη έβαλε τις πυτζάμες της και κάθισε στο δωμάτιο της. Έβαλε μια σειρά στην τηλεόραση και με το ζόρι κρατήθηκε να περάσουν τα σαρανταπέντε λεπτά του επεισοδίου. Έβαλε το κινητό στο αθόρυβο πριν ακόμα κλείσουν τα μάτια της και εκείνη την ώρα ήρθε το μήνυμα. Θα ήταν είτε από τη συγκάτοικό της, είτε από κάποιον φίλο που την θυμήθηκε και θα περίμενε να τη βρει σε κάποιο από τα μαγαζιά που σύχναζαν. Όμως δεν θα καθόταν ούτε να κοιτάξει το κινητό της. Έκλεισε τα μάτια της και μέσα σε λίγα λεπτά κοιμήθηκε. 

***

Την ξύπνησε ο ήχος της πόρτας που έκλεινε. Κοίταξε το ρολόι στο κομοδίνο της και είδες ότι ήταν λίγο μετά τη μία. Άκουσε βήματα από δύο άτομα και συμπέρανε πως και η φίλη τους είχε έρθει για να κοιμηθεί μαζί τους. Ήταν σίγουρη πως η Ειρήνη δεν θα γυρνούσε με κάποιο αγόρι σπίτι, ποτέ δεν το είχε κάνει αυτό, αντίθετα με εκείνη. Εντάξει τη μία φορά ήταν μεθυσμένη, όμως την άλλη το έκανε από εκδίκηση προς τον πρώην της που την κεράτωσε - ή τουλάχιστον έτσι πίστευε ότι τον εκδικείται - και μετά την εγκατέλειψε λέγοντάς της πως είναι ερωτευμένος με την άλλη κοπέλα. 

Ήλπιζε να μην κάνουν φασαρία, αν και ήξερε πως ποτέ δεν έκαναν. Είχαν γυρίσει νωρίτερα από ότι συνήθως, μα είχε ξανασυμβεί. Έκλεισε τα μάτια της για να ξανακοιμηθεί. Η πόρτα του δωματίου της άνοιξε. Ήταν έτοιμη να της πει να κλείσει την πόρτα, ότι κοιμόταν, ότι αν είχε στείλει μήνυμα δεν το έχει δει, μα όταν άνοιξε τα μάτια της, είδε μπροστά της έναν άνθρωπο ντυμένο στα μαύρα και με κουκούλα στο κεφάλι. Θεέ μου! Διαρρήκτης!

Έκλεισε αμέσως τα μάτια της και προσπάθησε να φέρεται σαν να κοιμάται. Ήταν σίγουρη πως ο άγνωστος δεν την είχε δει να ανοίγει τα μάτια μέσα στο σκοτάδι. Ο ίδιος φαινόταν από το φως που υπήρχε στο διάδρομο, μα σίγουρα δεν μπορούσε να δει τα μάτια της ανοιχτά μέσα στο σκοτάδι. Είχε ακούσει πως σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να κάνεις πως κοιμάσαι και αυτό θα έκανε χωρίς καν να το σκεφτεί, όμως πώς μπορούσε να συγκρατήσει τον εαυτό της από το να ουρλιάξει; Από το να τρέξουν δάκρυα από τα μάτια της. Έμεινε εκεί ακίνητη με κλειστά τα μάτια και από μέσα της προσευχόταν. Κι άλλα βήματα ακούστηκαν και δύο άτομα ήταν μέσα στην κρεβατοκάμαρα. Ο ένας πλησίασε στο κρεβάτι, ενώ ο άλλος πήγε στη βάση του κρεβατιού προς το έπιπλο της τηλεόρασης.
Ο άντρας από πάνω της πλησίασε αρκετά κοντά. Της είχε κοπεί η ανάσα. Μα έπρεπε να συνεχίσει να κάνει πως κοιμάται. Ένιωθε την ανάσα του κοντά της. Γύρισε απαλά προς τα πλάγια, μια κίνηση που θα έκανε και στον ύπνο της. Εκείνος φάνηκε να υποχωρεί. Ο άλλος διαρρήκτης έψαχνε τα συρτάρια ένα ένα. Φάνηκε να κάνουν νοήματα ο ένας στον άλλον. Ο άντρας που ήταν από πάνω της απομακρύνθηκε. Αυτό πρέπει να ήταν καλό. Πρέπει να ήταν εκεί μόνο για να πάρουν πράγματα. Συνέχισε να κάνει ότι κοιμάται και δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της. Οι δύο μαυροφορεμένοι συνέχισαν να ψάχνουν τα πάντα. Στον διάδρομο άκουσε βήματα από ένα ακόμα άτομο. Θέε μου είναι τρεις; Δεν είχε νιώσει ποτέ στη ζωή της τόσο ανήμπορη.
Οι δύο που ήταν στο δωμάτιο πήγαν προς την πόρτα. Ήταν έτοιμοι να βγουν έξω. Ήταν έτοιμοι να αφήσει μια μεγάλη ανάσα, όταν το κινητό της άρχισε να χτυπάει. Εκεί δίπλα της στο κομοδίνο, το φως της οθόνης άναψε και η δόνηση ακουγόταν σε όλο το σπίτι. Δεν πίστευε την τύχη της. Οι άντρες μπήκαν πάλι στο δωμάτιο και πήγαν προς το κομοδίνο δίπλα της. Ο ένας έπιασε το κινητό, πάτησε το πλαινό κουμπί, η οθόνη έσβησε και η δόνηση σταμάτησε.
Έσκυψε από πάνω της. Πλησίασε τόσο που η Κλαίρη μπορούσε να μυρίσει την ανάσα του. Την πλησίασε και άλλο. Έφτασε τα χείλη του πάνω από το αυτί της. Της ψιθίρισε: «Μην νομίζεις πως δεν ξέρουμε ότι είσαι ξύπνια». Κόντεψε να χάσει τις αισθήσεις της. Εκείνος σηκώθηκε προς τα επάνω και γέλασε δυνατά. Ο άλλος άντρας πλησίασε και έβαλε το χέρι του πάνω της. Δεν είχε ανοίξει τα μάτια της, μα έκλαιγε με λυγμούς. Το τηλέφωνό της ξαναχτύπησε στην τσέπη του άλλου άντρα που και πάλι το απενεργοποίησε. Ο άντρας που την άγγιζε γέλασε. «Συνέχισε να κάνεις πως κοιμάσαι δεν έχω πρόβλημα.»
Ο τρίτος άντρας μπήκε στο δωμάτιο. «Τι κάνετε; Αφήστε την ήσυχη. Μπήκαμε να κλέψουμε μόνο!»
«Πάρε τον από εδώ και άσε μας μόνους μας».
«Δεν έχω να πάω πουθενά! Θα την αφήσεις ήσυχη!»
Η Κλαίρη έκλαιγε δυνατά πλέον. Ακόμα δεν είχε ανοίξει τα μάτια της, ούτε έλεγε κάτι. Οι δύο άντρες άρχισαν να τσακώνονται και ο άντρας που ήθελε την Κλαίρη, τους έσπρωξε έξω και έκλεισε την πόρτα. «Κλάψε όσο θες, δεν με ενοχλεί καθόλου που φοβάσαι.» Έπεσε πάνω της.
«Δεν κλαίω για εμένα...Για αυτό που με αναγκάζεις να κάνω, κλαίω...»
Άνοιξε τα μάτια της και ο διαρρήκτης έκπληκτος υποχώρησε. Τα μάτια της ήταν κόκκινα και σπινθιροβολούσαν μες στο σκοτάδι.
«Τι...Τι είναι αυτό; Τι είσαι;»
«Προσπάθησα να σας δώσω μια ευκαιρία...Πάντα δίνω μια ευκαιρία...Δεν το θέλω... Συμβαίνει...» Άνοιξε το στόμα της διάπλατα και του επιτέθηκε. Μόλις τελείωσε μαζί του άνοιξε την πόρτα. Δεν μπορούσε πλέον να ελέγξει τον εαυτό της.

***

Αργά το πρωί, η Κλαίρη ξύπνησε. Πήγε προς το σαλόνι. Η Ειρήνη ήταν εκεί μαζί με τη φίλη της. Έκατσε μαζί τους για καφέ. Νυσταγμένες και οι τρεις αποφάσισαν να περάσουν ήρεμα το πρωινό στο σαλόνι με μουσική, κουβέντα και καφέ. 

«Σε έπαιρνα το βράδυ αν ήθελες να σου φέρουμε τίποτα να φας. Συγνώμη αν σε ξυπνήσαμε.»

«Δεν το άκουσα καθόλου, μην ανησυχείς. Άλλωστε είχα φάει καλά, δεν χρειαζόμουν κάτι.»

Σειρήνες ακούστηκαν από έξω που όλο πλήθαιναν. 

«Τι μπορεί να συμβαίνει;», αναρωτήθηκε η Ειρήνη.

«Αν είναι κάτι σοβαρό φαντάζομαι ότι αργά ή γρήγορα θα το μάθουμε», είπε ήρεμη η Κλαίρη. Συνέχισε να πίνει τον καφέ της. Κοίταξε την ημέρα έξω. Ήταν μια όμορφη μέρα, μετά από μια δύσκολη νύχτα. Ένιωθε άσχημα, αλλά ταυτόχρονα όμορφα. Είχε ξεχάσει την αίσθηση, αλλά όσο και να το κρατούσε μέσα της, ήξερε πως ήταν ένα κομμάτι του εαυτού της, ίσως το πιο άγριο, το πιο αληθινό. Ο πυρήνας αυτού που πραγματικά ήταν.
Ήταν πραγματικά άτυχοι, αυτό είναι όλο.
Συνέχισε να πίνει τον καφέ της.

***

Απόσπασμα από την ηλεκτρονική έκδοση του New Spot

Μακάβριο εύρημα σε κάδο από ρακοσυλλέκτες. Τα πτώματα τριών άγνωστων μέχρι στιγμής αντρών βρέθηκαν σε άσχημη κατάσταση. Οι αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν πως φαινόταν σαν να τους έχει επιτεθεί κάποιο τέρας καθώς τα σώματα τους ήταν γεμάτα δαγκωνιές και νυχιές. Οι ιατροδικαστές δεν μπορούν να προσδιορίσουν από τα σημάδια τι ακριβώς ήταν αυτό που προκάλεσε τις συγκεκριμένες πληγές. Μεγάλη εντύπωση προκαλεί επίσης το γεγονός πως και τα τρία πτώματα ήταν ακέφαλα και αφαιμαγμένα, αφήνοντας έτσι στις αρχές την υποψία πως οι άτυχοι άντρες έπεσαν θύματα κάποια μυστικιστικής τελετής. Ήδη στο διαδίκτυο έχουν αρχίσει να διαδίδονται φήμες πως όλη ιστορία θυμίζει τα γνωστά από τους θρύλους βαμπίρ, χωρίς φυσικά να υπάρχει κάποια επίσημη θέση για αυτό. Για οτιδήποτε νεότερο, θα υπάρξει ενημέρωση.

Σοφία Λαέρτη

Δημοσιογράφος