Βιβλιοκριτική: ''Η μυστική ζωή των συγγραφέων'' του Guillaume Musso

 

Η μυστική ζωή των συγγραφέων by Guillaume Musso
My rating: 5 of 5 stars

Απρόσμενα απολαυστικό! Το διάβασα σε δύο μέρες και δεν φημίζομαι για τη γρήγορη ανάγνωση μου. Όλη η ιδέα ήταν όμορφα δεμένη και ήθελες να συνεχίσεις να γυρίζεις τις σελίδες για να δεις παρακάτω. Το τέλος απρόσμενο. Μου άρεσε ο τρόπος που σου άνοιγε εκείνον τον τέταρτο τοίχο που λένε στο θέατρο και σε έβαζε στην ιστορία σε διάφορα σημεία. Δεν είχα διαβάσει τίποτα στο παρελθόν από τον συγκεκριμένο συγγραφέα, αλλά σίγουρα θα δώσω μια ευκαιρία και στα άλλα του έργα.

View all my reviews

Βιβλιοκριτική: 7 καταραμένες ιστορίες του Βαγγέλη Ιωσηφίδη

 

7 Καταραμένες Ιστορίες by Βαγγέλης Ιωσηφίδης
My rating: 5 of 5 stars

Λοιπόν, δεν ξέρω από που να ξεκινήσω. Μάλλον από το γεγονός ότι μετανιώνω που δεν είχα περισσότερο χρόνο να το διαβάσω πιο συμπυκνωμένο. Οι εφτά ιστορίες θα μπορούσαν να είναι πραγματικά ένα βιβλίο η καθεμία μόνη της. Ο τρόπος που ο Βαγγέλης συνθέτει τη σχέση μεταξύ τους και τελειώνει το βιβλίο είναι εξαιρετικός. Συγγραφικά μιλώντας φαίνεται η δουλειά που έχει γίνει σε όλα τα επίπεδα. Στις γνώσεις, στην ίδια τη γραφή, τη χρήση λέξεων, σε όλα φαίνεται μια ξεχωριστή επιμέλεια (δεν θέλω να ξέρω πόσες φορές το ξαναπέρασε το κείμενο!). Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο που εντόπισα (μπορεί να κάνω και λάθος) είναι η προσπάθεια που έγινε ώστε κάθε ιστορία να ανήκει σε άλλο είδος. Έχουμε ιστορία για παράδειγμα που είναι περισσότερο αστυνομική και άλλη περισότερο περιπέτεια, άλλη τρόμου και ούτω κάθε εξής. Πιστεύω ότι έγινε συνειδητά, καθώς ο Βαγγέλης δεν φαίνεται άνθρωπος που αφήνει πράγματα στην τύχη. Νομίζω ότι ξεχώρισα περισσότερο τις δύο πρώτες ιστορίες και το ταξίδι της καλής ελπίδας, ενώ από την άλλη η ιστορία που με κούρασε λίγο ήταν το μαχαίρι της προδοσίας, αν και το τέλος σε αποζημιώνει. Φυσικά αυτά είναι προσωπικά γούστα και δεν έχουν καμία σημασία. Σημασία έχει ότι είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσεις, καθώς είναι τέτοια η πολυσυλλεκτικότητα του, που σίγουρα κάτι θα σε συναρπάσει.

View all my reviews

Κριτική Βιβλίου: Ονειρικές Αφηγήσεις - The Weird Side Tales

Ονειρικές Αφηγήσεις by Σταύρος Θάνος
My rating: 4 of 5 stars

Ως μέρος της δουλειάς δεν μπορούσα να είμαι εντελώς αντικειμενικός, έτσι για τους τύπους αφαίρεσα ένα αστεράκια και τη δική μου ιστορία από την κριτική! Αν δεν ήμουν εγώ στη μέση, θα έβαζα πέντε αστέρια! Συνολικά είναι μία συλλογή που πιστεύω πως δεν πρέπει να λείπει από κανένα ράφι, όποιου ασχολείται με το είδος! Οι γραφές πολλές και ποικίλες, δίνουν ελπίδα για το υλικό που υπάρχει τόσο από συγγραφείς, αλλά και από ιδέες. Η ομάδα του Weird Side Tales έκανε το ντεμπούτο της με αυτό το βιβλίο και δεν μπορώ να φανταστώ τι μας περιμένει στη συνέχεια!
Στα του βιβλίου, λέω να πω έστω μια κουβέντα για κάθε μία από τις ιστορίες (εκτός από τη δική μου)!
Ο Αφέντης του Ονειρόκοσμου: Ο Ευάγγελος Γιατρουτσίκος Πράττος βρέθηκε τρομαχτικά κοντά σε κάποια από τα κατάστιχα του μυαλού μου και μέχρι να φτάσω στο τέλος ένιωσα πως έχω βρεθεί κι εγώ σε αυτά τα μέρη της ιστορίας... Spooky...
Οι μορφές του μυαλού μου: Χωρίς σπόιλερ, λέω μόνο πως η Μάγδα Ασημακοπούλου έβαλε στόχο να μας κάνει να χάσουμε τον ύπνο μας!
Ο ναός των ξεχασμένων ονείρων: Η Αγγελική Παπανικήτα ξέρει να παίζει με τους δικούς της όρους το παιχνίδι που λέγεται φαντασία και να φτιάχνει τον δικό της κόσμο. Πάρτε διαβατήριο και ετοιμαστείτε για μια βόλτα!
Πέρα από τον Θάνατο: Ο Πέτρος Κουτρουμπίλας έγραψε - κατά την άποψη μου - το πιο ονειρικό κείμενο, γιατί έχει μέσα του ψήγματα του δικού μας κόσμου και του δικού μας πόνου.
Τα Τριζόνια: Ο Αγαμέμνων Μπάνος έγραψε μια ιστορία, ισάξια ξένων διηγημάτων τρόμου και φαντασίας. Δεν θέλω να πω πολλά, αλλά πιστεύω πως όποιος διαβάσει τη συλλογή, θα ξεχωρίσει μεταξύ άλλων και αυτό το διήγημα.
Φλεγόμενο Όνειρο: Η Χριστίνα Παλαβούζη παίζει με την κατάθλιψη και την απώλεια με τρόπο που μπορούσα να δω μπροστά μου τα πάντα.
Σελίδες Ημερολογίου : Ο Σπάρτακος Τανασίδης αποφάσισε να δοκιμάσει τα όρια μου. Εκκεντρική ιστορία, στην οποία θα ήθελα ένα πιο απρόσμενο τέλος!
Ο τοίχος της φήμης: Ένας μονόλογος από τον Παναγιώτη Σαχπαζίδη. Δεν μπορώ να κάνω κριτική χωρίς σπόιλερ, επομένως δεν λέω κάτι παραπάνω.
Dream Breaker: Ο Νικόλαος Κατέχης έγραψε μια πολύ ωραία ιστορία. Φαντασία, όνειρα, εφιάλτες, καταπίεση και ένα παιχνίδισμα του δικού μας μυαλού σχετικά με το ποιος τελικά μπορεί να μας κάνει πραγματικά κακό. Νίκο, θέλω να δω και μια συνέχεια, να δω πώς μεγάλωσε!
Τύψεις: Ο Παναγιώτης Ματσίγκας γράφει ανατριχιαστικά καλά. Μπορούσες να νιώσεις κάθε λέξη στην περιγραφή του και -πιστέψτε με- δεν θα θέλατε να το δείτε αυτό ποτέ. Θα θέλατε όμως να διαβάσετε για αυτό!
Το Σπίρτο: Το κείμενο του Κωνσταντίνου Νικολόπουλου με δυσκόλεψε. Μέχρι να φτάσει κανείς στο τέλος δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει. Για αυτό συνεχίστε την ανάγνωση.
Όνειρο Ανατριχιαστικής Νυχτός: Ένας δυστοπικός κόσμος από τον Σωτήρη Αημακόπουλο ή μήπως όχι; Μήπως ένας κόσμος από το μέλλον μας; Εσείς αποφασίζετε!
Ονείρων κλέφτης : Η ιστορία του Αριστείδη Δεληγιαννίδη μου άρεσε πολύ. Είχε νομίζω αυτό το κάτι που χρειάζεται μια ιστορία για να σου μείνει στο μυαλό και να σε κάνει να δεις και κάποιες άλλες προεκτάσεις!
Μαριώ: Η ιστορία του Αντώνη-Δημήτρη Μιλήση σε κάνει να φοβηθείς. Κάποιες στιγμές με έκανε να αναρωτηθώ τι στο καλό σκέφτονται οι ήρωες του και δεν σηκώνονται να φύγουν τρέχοντας!
Ο ύπνος του Μέλκιβορ: Νόμιζω πως η Γεωργία Καλαμαρά συγκρατήθηκε σε αυτή την ιστορία, γιατί αν άφηνε την φαντασία της να συνεχίσει σε αυτούς τους ρυθμούς, η συγκεκριμένη ιστορία δεν θα ήταν ένα απλό διήγημα, αλλά ένα μυθιστόρημα φαντασίας! ένας κόσμος από αυτούς που βλέπεις και θες να μάθεις κι άλλα. Αν σας αρέσει η φαντασία εδώ είστε!
Το όνειρο: Ο Μίλτος Μόσχος έγραψε το πιο ανάλαφρο κείμενο της συλλογής. Για μένα είναι ένα πεζογράφημα νεοελληνικής λογοτεχνίας που θα μπορούσες να διαβάσεις και σε συλλογές μη φανταστικού και τρόμου. Ευχάριστο ανάγνωσμα σε κάνει να βγεις από τον κόσμο των ονείρων (ή των εφιαλτών;) με ένα χαμόγελο.
Και στα επόμενα παιδιά!



View all my reviews

Βιβλιοκριτική : «Κάτω από το κρεβάτι», του Γιώργου Γιώτσα.

Κάτω από το κρεβάτι by Γιώργος Γιώτσας
My rating: 5 of 5 stars

Όταν πήρα το βιβλίο και πριν το διαβάσω, είχα ένα άγχος. Έλεγα από μέσα μου «Τον Γιώργο τον έχεις γνωρίσει. Αν δεν σου αρέσει το βιβλίο, θα είναι δύσκολο να γράψεις κάποιο κακό σχόλιο για την γραφή του. Από την άλλη πρέπει να είσαι αντικειμενικός.» Ευτυχώς ο Γιώργος με έβγαλε από τη δύσκολη θέση όταν ξεκίνησα να διαβάζω και να τελειώνω μία μία τις ιστορίες! Θα έλεγα την αλήθεια και δεν χρειαζόταν να μην είμαι αντικειμενικός! Όλες οι ιστορίες δουλεμένες, σου έδιναν την αίσθηση πως η πένα αυτή ήθελε να γράψει κι άλλο κι άλλο κι άλλο! Αν έχεις την τύχη να τον έχεις γνωρίσει, μπορείς σχεδόν να τον ακούς να διαβάζει κάποιες από τις ιστορίες ενώ τις διαβάζεις και αυτό δεν είναι κάτι που μπορείς να το πετύχεις εύκολα!
Θα ήθελα να διαβάσω και κάτι σε μεγάλη φόρμα (και θα το κάνω!). Σίγουρα το διήγημα είναι στα χωράφια του.
Ας εστιάσουμε στις ιστορίες που έχει η συλλογή, χωρίς spoilers! Το Φεγγάρι των νεκρών, το μεγαλύτερο από τα διηγήματα, έχει μια δυνατή υπόθεση που σε κρατάει μέχρι τέλους σε αγωνία. Ακολουθείς την ηρωίδα σε δύσβατα μονοπάτια και έχεις την εικόνα εκεί μπροστά σου! Στο δεύτερο διήγημα τη Νεράιδα, θα πω πως οι περιγραφές ήταν δυνατές, ταξίδεψα κι εγώ στον τόπο της ηρωίδας και όλη αυτή η αίσθηση του θρύλου στο χωριό και του παιδικού φόβου το έκανε ένα από τα αγαπημένα μου! Και θα ήταν το αγαπημένο μου, αν δεν υπήρχε ο Τίμοθι! Ο Τίμοθι ήταν το αγαπημένο μου. Μην ρωτάτε γιατί! Κάποια πράγματα απλά συμβαίνουν μέσα σου και ταυτίζονται με αυτά που διαβάζεις. Έχω πει στον ίδιο το γιατί!
Τέλος από όλα τα υπόλοιπα θα πω ότι ξεχώρισα τη Βέρα Mushroom για τον απλούστατο λόγο ότι η υπόθεση και η γλαφυρή περιγραφή της ιστορίας δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από πρωτοκλασάτες ιστορίες του εξωτερικού! Ήταν ακριβώς κάτι τέτοιο!
Είμαι σίγουρος πως τα καλύτερα είναι παρακάτω και πρέπει να βρω τον χρόνο να τα διαβάσω!
Υ.Γ.: Αν πέσει στα χέρια σας και δεν θέλετε να το διαβάσετε (δεν μπορώ να φανταστώ το γιατί, αλλά συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες!) θέλω μια χάρη! Διαβάστε την εισαγωγή! Αξίζει μόνη της όσο ένα διήγημα (ίσως και παραπάνω γιατί αναφέρεται στην αλήθεια του ίδιου του Γιώργου...).

View all my reviews

Βιβλιοκριτκή: «Ερασιτέχνες Δολοφόνοι - 8 Ιστορίες Μυστηρίου» του Λευτέρη Μπουρου

Ερασιτέχνες Δολοφόνοι - 8 Ιστορίες Μυστηρίου by Lefteris Bouros
My rating: 5 of 5 stars

Πιάνεις ένα βιβλίο με καλή διάθεση. Ο συγγραφέας είναι γνωστός σου, έχεις πει στον εαυτό σου να είσαι επιεικής και να το απολαύσεις. Και ξεκινάς. Και μετά ξεχνάς τα πάντα! Το βιβλίο σε παίρνει από το χέρι και η κάθε ιστορία σου υπόσχεται λογοτεχνία! Προσέξτε όχι σκέτο τρόμο, ή φαντασία, ή μυστήριο. Λογοτεχνία!
Αρχικά το πρώτο πρόσωπο αφήγησης είναι κάτι που μου αρέσει και εμένα προσωπικά και το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον. Οι μονόλογοι κυλούσαν χωρίς να κουράζουν και πολλές φορές μου πέρασε από το μυαλό πως με λίγη δουλειά κάποιος από αυτούς θα γινόταν εξαιρετικό θεατρικό έργο, κάποιος άλλος ταινία και κάποιος άλλος μέρος πολύ γνωστής σειράς μυστηρίου.
Δουλεμένες ιστορίες με αγωνία, μα δεν θέλω να μείνω στο προφανές, θέλω να μπω λίγο στην ουσία. Ο Λευτέρης ξέρει να γράφει. Και ξέρει να γράφει καλά. Κάποιες από τις ιστορίες του στέκονται επάξια δίπλα σε αντίστοιχες του εξωτερικού από διάσημους συγγραφείς και αυτό από μόνο του λέει πολλά. Αυτό βέβαια σημαίνει πως ο πήχης είναι ψηλά και θα πρέπει να διατηρηθεί έτσι και στην επόμενη εκδοτική απόπειρα! Θα αναμένω με αγωνία!
Τέλος να πω συγχαρητήρια και στις εκδόσεις για το όμορφο βιβλίο. Αισθητικό αποτέλεσμα και με ένα εξώφυλλο που δίνει ταυτόητα στο βιβλίο.
Υ.Γ.1: Αν έπρεπε να επιλέξω μια ιστορία θα έλεγα πως η αγαπημένη μου ήταν το «ποιος μίλησε».
Υ.Γ.2: Η ιδέα του θεατρικού μονολόγου έχει ενδιαφέρον. Κάποιος εθελοντής να το πάει παρακάτω;;;
Υ.Γ.3: Εντάξει το καταλάβαμε Λευτέρη, σου αρέσουν οι κοκκινομάλες!

Και στα επόμενα!

View all my reviews

Βιβλιοκριτική: Νεκρή γραμμή του Κωνσταντίνου Κέλλη.

Νεκρή γραμμή by Κωνσταντίνος Κέλλης
My rating: 4 of 5 stars

Η αλήθεια είναι πως ήθελα να βάλω 3,5 αστέρια. Είναι από τις περιπτώσεις που τα 4 είναι πολλά και τα τρία λίγα. Αλλά είπα το μισό να πηγαίνει υπέρ του συγγραφέα!

Αποφάσισα να ξεκινήσω με τη Νεκρή Γραμμή που είναι το πρώτο μυθιστόρημα του συγγραφέα (είχε προηγηθεί και μια συλλογή διηγημάτων, όμως εδώ μιλάμε για ολοκληρωμένο μυθιστόρημα.

Η αίσθηση που μου αφήνει; Ανάμικτα συναισθήματα. Μια ωραία και δυνατή ιστορία. Ευρηματικός ως προς την υπόθεση ο συγγραφέας, δίνει ωραίες πινελιές τρόμου στον αναγνώστη και υπάρχουν δυο τρεις δυνατές στιγμές στην ιστορία.

Αυτό που δεν έχω καθορίσει ακόμα είναι το τι μου έφταιγε. Ένα πράγμα που θα πω με βεβαιότητα ήταν η - αρκετές φορές - αναλυτική περιγραφή. Έχω την υποψία πως πολλά πράγματα μπήκαν γιατί τα ζητούσε η «λογική» ενός καλογραμμένουν βιβλίου. Πιο καλές περιγραφές, σημεία σωστά και καθαρά που βοηθούν στην εξέλιξη της ιστορίας, τίποτα αφημένο στην τύχη. Όμως σε πολλές από αυτές τις περιγραφές μου έλειπε η αμεσότητα, η δύναμη εκείνη που σε παίρνει από το χέρι και σε πάει να κάτσεις δίπλα στον ήρωα. Επίσης υπήρχαν και κάποιες σπλάτερ περιγραφές, όμως αυτό είναι θέμα γούστου, επομένως δεν μένω εκεί.

Ένα άλλο πράγμα που μου άφησε ανικανοποίητα αισθήματα, ήταν το βάθος των χαρακτήρων. Πιστεύω πως αν ένα μέρος των παραπάνων περιγραφών πήγαινε υπέρ της εμβάθυνσης των χαρακτήρων, τότε το βιβλίο θα γινόταν ακόμα δυνατότερο.

Σίγουρα θα διαβάσω και τα επόμενα βιβλία του. Είναι ένας συγγραφέας που αξίζει της προσοχής των αναγνωστών της λογοτεχνίας του φανταστικού.

View all my reviews

Βιβλιοκριτική: Σάκος με κόκαλα του Stephen King

Σάκος με κόκαλα by Stephen King
My rating: 4 of 5 stars

Ένα όμορφο βιβλίο, που περισσότερο με παρέσυρε λόγω της αφήγησης σε πρώτο πρόσωπο και μάλιστα με ήρωα έναν συγγραφέα. Πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις ο Κινγκ φροντίζει να δώσει και κομματάκια αυτοβιογραφίας επομένως έχει ενδιαφέρον. Δεν θα πω, πως είναι από τα καλύτερα βιβλία του Βασιλιά (σε καμία περίπτωση), όμως είναι ένα βιβλίο που για τους δικούς του λόγους αξίζει να διαβάσετε. Εμένα μου αρέσει πάντα να βλέπω τη σκέψη του συγγραφέα πίσω από ό,τι γράφει. Εδώ μου έδωσε την εντύπωση πως «ζήλεψε» τις ιστορίες με τα στοιχειωμένα σπίτια (Οι δαίμονες του Χιλ Χάουζ; Ίσως!) και έφτιαξε το Σαρα Λαφς, πάντα με τους δικούς του όρους.
Απλή γραφή που σου δίνει τρόμο και ανατριχίλα αρκετές φορές και σε κάποια σημεία σκληρή γραφή που σε κάνει να νιώσεις κόμπο στο στομάχι (αν το έχετε διαβάσει νομίζω ξέρετε για τι πράγμα μιλάω..)
Χωρίς να θέλω να δώσω κάποιο σπόιλερ από την ιστορία, έχω την αίσθηση πως σε κάποια σημεία (στο τελευταίο ένα τρίτο του βιβλίου) φαίνεται να ξυπνάει η επιθυμία του να γράψει μια ιστορία όπως αυτή που τελικά γράφει στο τέλος βάρδιας ή στο Outsider! Αν τον δει κάποιος από εσάς, ας του κάνει αυτή την ερώτηση!

View all my reviews